Wat een week is dit weer geweest. Hier zijn wat updates die ik wil delen.
Deze week had ik een niet digitale meeting in Roden, het puntje van Drenthe en vlakbij Groningen. Ik was gevraagd voor een gemeente die nog geen Arda gebruikt een demo te geven voor MT en gemeenteraad. Een demo van een half uur die verder een hele dag kost is niet erg efficiënt, maar de interim CISO van de gemeente werk ik nu al een tijdje samen en als hij het vraagt, dan doe ik dat. De lead developer van Arda woont daar, dus dit was ook meteen een goede optie om elkaar weer even te zien en samen een rondje door het bos te wandelen. Cindy had ook een plan. Dat ik haar in Leeuwarden af zou zetten en dat we na de meeting in Leeuwarden zouden blijven slapen. Opvallend detail; Cindy en ik zijn al sinds 2017 niet meer een nachtje samen weggeweest en dit was overigens de eerste keer dat we de kinderen alleen thuis zouden laten. Dus zo werd een lange rit voor een demo van dertig minuten een mooie gebeurtenis en het liep helemaal volgens het plan.
Ik was ook niet rouwig om de rit, want kantoor is nu niet goed bruikbaar en dat is wel een drama. Het pand is verkocht aan een nieuwe eigenaar die direct een grote verbouwing is gestart en niet eerlijk en open is in haar afspraken. De verwarming is al twee weken uit, het boren en hameren is zo heftig dat ik geen (digitale) meetings durf te plannen en ondanks een afspraak om tijdens een filmopname stil te zijn ging het werk gewoon door. Daarnaast kan ze ook geen planning geven om te delen tot hoe lang dit duurt. Met zulke mensen zijn geen goede afspraken te maken, dus we zijn nu onze opties elders verkennen. Dit is echt enorm vervelend, want alles wordt lastiger en bovendien is thuiswerken iets wat me niet zo ligt, je mist ook de connectie met het team. Tussentijds hadden we ook nog de externe jaarlijkse audit waarin je gegrild wordt op kleine details die veel werk kosten in voorbereiding en nazorg. Ik kan je vertellen dat ik me wel ontheemd voel en dat ik echt wel wat uurtjes wakker heb gelegen. Ook snap ik mensen niet die geloven dat liegen en mensen in de maling nemen een langetermijnstrategie is. Als je niet open kunt zijn en er een verborgen agenda op nahoudt om tactische redenen, dan geloof ik dat dit altijd je geluk in de weg staat.
Maar Leeuwarden is dus ook weer een mooie stad die we hebben leren kennen en overigens zijn we blij verrast dat zowel Friesland als Limburg de provincies zijn waar we de hoogste Arda dichtheid genieten voor overheid. Eerder deze week heeft het team overigens opname gemaakt in Leeuwarden voor een module over industriële automatisering en gedrag wat daarbij komt kijken. De samenwerking met zowel de overheid in Limburg als Friesland is ook echt productief en positief. Sowieso is het heel bijzonder om mee te maken dat we zo hard groeien, maar dat ik ook echt ervaar dat alle klanten heel erg positief en loyaal zijn. Om meteen daarmee de ellende met kantoor af te ronden, begin april begint een nieuwe medewerker die echt heel veel van wat ik doe over gaat nemen en daar kijk ik ook naar uit. Door de druk en het succes is 85% van wat ik doe gericht op de operatie en niet op structuur. Niet alleen is dat best pittig en vermoeiend, het is ook dat de waan van de dag en de korte termijn ervoor zorgt dat je een technische schuld opbouwt. Belangrijke dingen blijven liggen die niet alleen meer geld gaan kosten om later op te lossen, het is dus letterlijk een schuld met rente, maar hierdoor ook een enorme impact kunnen hebben. Ik zal twee voorbeelden hiervan noemen. Als code afhankelijkheden verouderen, maakt dit ons kwetsbaarder voor hackers. Je moet steeds updates in je code doen om actueel te blijven, anders ontstaan er kwetsbaarheden die hackers zullen misbruiken en gaat je software ook ouderwets aanvoelen. Tweede voorbeeld is als de schaal enorm toeneemt, je hebt veel en veel meer gebruikers dan een paar jaar terug, als er dan iets fout gaat moet je ineens ook veel meer belanghebbenden informeren en heeft een verstoring veel meer impact doordat je op zoveel plekken schade moet beperken. Als je tien auto’s met een fabrieksfout moet terugroepen heeft dat veel minder impact als er al duizenden auto’s ermee rondrijden. Wij moeten ook maandelijks nieuwe modules produceren voor deelnemers om te volgen, als we daarin achterstand oplopen, bijvoorbeeld door de kantoorperikelen, dan kan dat leiden tot minder blije klanten en daarmee opzeggingen. Ik laat het hierbij, maar laat ik afsluiten met te delen dat er achter ieder succes ook een enorme inspanning schuilgaat die je niet ziet. Alles komt met een prijs. Doordat de zaak zoveel aandacht krijgt, zie je dat dit ten koste gaat van privé.
Zoals je mij kent ben ik altijd ook bezig met zelfontplooiing. Het cliché, iedere keer een klein beetje beter zijn dan de dag ervoor. Voor mijn gevoel zie ik alles wel steeds helderder en daarmee ook dat eigenlijk alles ingewikkeld is. Nu Twitter bijvoorbeeld echt losser is geworden in wat mag en niet mag, noemen sommige het de vrijheid van meningsuiting, zie je schaamteloosheid groeien. De complotten slaan je om de oren, maar ook de reacties eronder zijn soms schokkend dom. Het is een reality-check dat ik ook gewoon in een bubbel leef. De waarheid is sowieso een vreemd en niet eenzijdig ding. Je kunt prima zeggen dat Trump president is geweest van de VS, dit is een onbetwistbaar feit. Maar als je schrijft dat hij een goede of slechte president is geweest, dan is er geen ondubbelzinnige waarheid. Laat ik duidelijk zijn: Een idioot die zo slecht met mensen omgaat vind ik al snel een slechte president, maar dit is vooral mijn mening en als ik die wil onderbouwen pak ik er natuurlijk de feiten bij die mij het beste liggen. Van de week luisterde ik een debat van vier uur over de zaak Palestina en Israël. Als mensen die zo’n beetje hun hele leven hiermee bezig zijn geweest hier oneindig over kunnen praten, wie ben ik om er überhaupt een mening over te vormen die hout snijdt en waarover ik zou willen posten op social media? Zoveel details. Wat wel duidelijk is, is dat dit voor het ontstaan van de staat Israël al gedoemd was te gebeuren. Het conflict was onvermijdelijk en de oplossing lijkt onmogelijk. Mijn les hieruit is dat ik uiteraard een mening en een oordeel heb, maar vooral open staat om deze bij te stellen. Om het positief af te sluiten. De laatste tijd kijk ik video’s van de Nederlandse Noraly en haar “Itchy Boots” kanaal. Ze rijd als vrouw op haar motor over de hele wereld en praktisch overal zie je de oprechte nieuwsgierigheid en vriendelijkheid die inspireerd. Hoewel we allemaal ergens anders vandaan komen en andere dingen meemaken, zou alles zoveel mooier zijn als we opnieuw leren wat toleranter te zijn en niet alles wat we zien direct te veroordelen. Het is heel makkelijk om tegen te zijn, het is veel uitdagender om toleranter te zijn. Natuurlijk ben ik tegen geweld en alles wat beangstigend is, maar de oplossing is niet meer polarisatie, maar vooral meer in gesprek gaan met elkaar. Daarom hou ik ook zo van reizen, als je ervaringen opdoet buiten je comfortzone krijg je vanzelf meer begrip voor perspectieven die je niet eigen zijn.
Het is weer pisweer, maar ook daar heb ik in tegenstelling tot vroeger veel minder last van. Ik schrijf dit stukje af en ik ga hardlopen. Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen en tel regelmatig je zegeningen.
Henri Koppen 